#hickimseye

Kadin omuzunda havlusu elinde saga dogru egdigi taragi,  sola egilmis basi ve gulumseyen gozleriyle kapinim onunden adama bakti.  Adam basina destek yaptigi elini sehpanin uzerine goturup kumadayi birakti ve dogruldu.  Kadin gelip onune oturdu.  Adam nazikce taradi kadinin saclarini incitmeden. Taramayi bitirdikten sonra  basladi ormeye.  Sac ormeyi babasindan ogrenmisti o henuz 6 yasindayken yani annesinin öldügü o yildan  sonra ablasinin saclarini hep o orer sonra basini geriye dogru yatirip alnindan operdi. Tum gun cizgi film yayini yapan kanallarin olmadigi o zamanlarda sabahin altisinda kalkip izledigi tom ve jeriden bile cok severdi bu anı.  Öyle ki her pazar aksami ne kadar uykulu olursa ne kadar  yorgun olursa olsun gozlerini  sonuna kadar acar  bu ani kacirmak istemezdi. Tokayi takip kadinin basini yavasca geriye egdi ve gozlerini kapayip alnina bir opucuk kondurdu. Kadina siir yazamazdi belki ama pazarlari ve persembeleri saclarini incitmeden tarayip orebilir,  ömrünce göreceği tüm baharlarda yine o saclara binbir renkte taçlar yapabilirdi.