Korkuyorum dedim. Neyden korktuğumu bilmeksizin. 23 yaşındaydım ve bir haftaya kalmaz öleceğimi düşünüyordum, korkuyordum. Kimse ama kimse bana her şey güzel olacak demedi. Gözlerime baktılar, sarıldılar, ağladılar. Beklediğimin o cümle olduğunu sanıyordum anladım, değilmiş. Sonra en baba yiğitleri dayım* söyledi. Gözlerinde korkuyu gördüm korkunun yanında teslimiyeti teslimiyetin yanında huzuru, sevgiyi. Cümlelere dökmemişlerse bile hepsinin gözünde onu gördüğümü farkettim. "Eğer isterse ona döneceksin. Bizim de döneceğimiz gibi."
